مهندسی نرم افزار1 جلسه دوم
فصل3
سیستم های حیاتی
سیستم
های حیاتی :
سیستم
هایی هستند که شکست می تواند منجر به ضررهای اقتصادی ، خرابی فیزیکی یا آسیب رسانی
به انسان می شود .
سه نوع سیستم حیاتی وجود دارد :
1- سیستم های حیاتی امنیتی .
2- سیستم های حیاتی مأموریتی
.
3- سیستم های حیاتی تجاری .
مهم
ترین ویژگی سیستم های حیاتی قابلیت اعتماد می باشد.
دلایل
اهمیت ویژگی قابلیت اعتماد:
1- سیستم هایی که قابل اعتماد و امن نیستند
توسط کاربران رد می شوند .
2- هزینه های شکست سیستم ممکن است خیلی زیاد
باشد .
3- سیستم بی اعتماد ممکن است اطلاعات را از
بین ببرد .
قطعاتی
از سیستم حیاتی که ممکن است دچار مشکل شود :
1- سخت افزار سیستم .
2- نرم
افزار سیستم .
3-
اپراتورهای انسانی .
قابلیت
اتکای سیستم :
به
معنای درجه ای از اعتماد کاربر به سیستم که مطابق خواسته او عمل می کند ودر کاربرد
عادی با شکست مواجه نمی شود .
چهار بعد اصلی قابلیت اعتماد :
1- قابلیت دسترسی .
2- قابلیت اعتماد .
3- امنیت
4- حفاظت .
منحنی
هزینه/ قابلیت اتکا

ویژگی
های دیگری که در قابلیت اتکا می توان در نظر گرفت :
1- قابلیت ترمیم .
2- قابلیت نگهداری .
3- قابلیت بقا .
4- تحمل عیب .
ابعاد
قابلیت اتکا

قابلیت
دسترسی :
احتمال
این که سیستم در نقطه ای از زمان فعال باشد و سرویس های درخواستی را تحویل دهد .
قابلیت
اعتماد :
احتمال
انجام عملیات بدون خطا در مدت زمان معین و در محیط خاصی و برای هدف خاص .
اصطلاحات
قابلیت اتکا :
1- خرابی سیستم .
2- خطای سیستم .
3- عیب سیستم .
4- خطا یا اشتباه انسان .
سه روش
مکمل برای بهبود قابلیت اعتماد :
1- اجتناب از خرابی .
2- کشف وحذف عیب .
3- تحمل عیب .
امنیت
:
سیستم
های امنیتی حیاتی آنهایی هستند که عملیات سیستم همواره امن باشد . یعنی حتی اگر
سیستم خراب شود نباید به افراد و محیط آسیب برساند.
نرم
افزار امنیتی حیاتی دو دسته اند :
1- نرم
افزار های حیاتی امنیتی اولیه .
2- نرم افزار های حیاتی امنیتی ثانویه .
به
دلایل زیر سیستم قابل اعتماد الزاماً
امن نیست :
1- مشخصات ممکن است کامل نباشد
.
2- بد عمل کردن سخت افزار ممکن
است باعث شود که رفتار سیستم قابل پیش بینی نباشد و نرم افزار را در محیطی پیش
بینی نشده ارائه دهد.
3-
اپراتور سیستم ممکن است ورودیی را تولید کند که به تنهایی نادرست نباشد اما در
وضعیت خاصی منجر به عملکرد بد سیستم شود .
سه روش
مکمل برای بهبود امنیت :
1- اجتناب از خطر .
2-
تشخیص و رفع خطر .
3-
محدود کردن خسارت .
حفاظت
:
صفتی
از سیستم است که توانایی سیستم را در حفاظت از خودش در مقابل حملات خارجی که ممکن
است سهوی یا عمدی باشند، منعکس می سازد .
اصطلاحات
حفاظتی :
1- افشاگری .
2- آسیب پذیری .
3- حمله .
4- تهدیدها .
5- کنترل .
از
طریق تهاجم خارجی ، سه نوع خسارت ممکن است پیش آید :
1- عدم پذیرش سرویس .
2- تخریب برنامه ها و داده ها
.
3-
افشاگری اطلاعات محرمانه .
سه روش
مکمل برای بهبود امنیت :
1-
اجتناب از آسیب پذیری .
2-
تشخیص و خنثی سازی حمله .
3-
محدود کردن افشاگری .